Kimseye nazinin gecmedigi bu dünyada neden varoldugunu sorgulamadan yasa. Cevaplar kirar seni. $u acimasiz yeryüzünde cani yanmis bir sen mi varsin sanki? Yalniz degilsin elbet; ancak acin öyle büyük ki esi benzeri yok sanarsin, degil mi? En yakinina bile derdini anlatamazken, en uzaktakinden neden hayir beklersin? Bir acizlik ki ötesi yok. Bir sigara yakip denize karsi üfleyemezsin bile dumanini. Yemeden icmeden kesilmis dünyevi zevklerden tamamen mahrum kalmis bir bedeni ne yapayim ben? Dostlar ufukta kalir, seytanlar ruhumda dans eder, yüregimi alikoymak isterler. Vermemek icin mücadele etmek yorgun düsürür bu zihni. Hangi manevi hissiyatin güzelligine inandirayim kendimi? Yasanan, cilginca hirpalayan bu geciş dönemi atlatilir yakinda. Gökyüzünün rengini fark edecegim günler gelecek pek tabi. Peki ya o zaman kalbime batan kiriklarla güzelligin ne kadarini görebilecek bu gözler? Bunu yazan ne kadar karamsar düsünmüs, ne yasadi acaba demek yerine dünyanin en kötü gününü yasadigin bir gün oku bu yaziyi, hak ver bana, ki yazi amacina ulassin. Her seye ragmen hayat güzel dendigi gün anla ki yeni felaketler yaklasiyor. Yine de tadini cikar bu gereksiz, hakikaten var olduguna emin olmadigin zamanin. Bense bir duble raki ve bir paket sigara koyup önümdeki masanin üstüne, onlari tatmadan öylece durdugum yerde yaralarimi sarmak icin yaziyor olacagim ise yarayip yaramayacagini bilmeden… $erefine manzarayla süslenmis satirlarimi yudumlayacaim hayat… $erefine!...