Hani unutmak bir mumun ömrü kadardi. kac mum eridi gözlerimin önünde hayalini eritemedi hicbiri.
hani imkansizliklar ellerimizde tükenirdi.Kac imkansiz tükendi avuclarimda bir sen kalakaldin parmak uclarimda tek imkansizim.
hani ucurumlara merdivenler yapardik kenetleyip ellerimizi.Sensizlik mi ucurum yasamak Mi ucurum seni sensiz bir basima.
dokunmakla Mi? yasanirdi anilar. Kiyamadigim tenine dokunmayali kac asir gecti halbuki peki neden yasamaktan usanmadi anilarin.

Kelimelerin karisiyor beynimin kivrimlarina.Sen baska tenlerde erirken ben senin kokunda tükeniyorum.Gitmek kolaydi sen gitmeyi secerken ben hic gidemeyen olmustum halbuki.Kendime bile itiraf edemedigim sevgini yasamayi secen olmustum.

Tek yanlisin tüm dogrularimi sildigi yerdeyim.Senle baslamadigim ve bir daha hic ayrilamadigim yerdeyim.Sense benden sonra tükettigin kimbilir kacinci sevdanda.
eski bir fotografin yakilmis kismiyim belki de artik.
Ama o sonsuz sevgiyi sonsuz kilan parcayim.Sense puzzlemin kayip parcasi

Sana yazilmadi bu satirlar üstüne alinma.Bu satirlar yüreimin sessiz konusmasi sadece.Dillenmeden aglamasi.Sesini hic duyuramadan tekrar susmasi belki de.
Belkide Yüreimin imkansizi....... belkide icten aci bir sizisi....