Evet askim bu bir kacis
asktan ve sevmekten kaciyorum
canim kadar sevdigim dostlarimdan
belkide hayattan kaciyorum
bombos yasamisligin ürkekliginde
hic hissetmedigim duygularin özleminde
kendimden kaciyorum ben

mehtapli bir gecede yagmaya yüz tutmus yagmurdan
ipsiz sapsiz gecelerin ardindan
gecenin ayibini yüzüne vuran
günesin o ilk isiklarindan kaciyorum

erken gelen bir zemheride
cirilciplak bir agacin gölgesine siginarak
korkuyor ve kaciyorum
insan olmaktan!
belkide insanca duygulara sahip olmaktan
daha adil bir dünya arayisi icinde
haksizliklardan kaciyorum
ve haksizlik etmmemek icin sevenlere
seni sevmekten kaciyorum
sevenleri basbasa birakip
hayatin acilarini tattirmamak icin sana
bütün acilari sirtlanarak
ucup giden hayalerimin ardindan
kupkuru esen bir samyelinin ugultusunda
icimdeki yagmuru da hissederek
gözlerimin yagmura eslik etmesinden
korkuyor ve kaciyorum

ve ancak neden korkuyorum biliyormusun sevgili?
sensizlikten
sensiz bir gecede kaybolmaktan
güvensizligin verdigi buruklukta
seni kaybetmekten kaciyorum
seni ve bana olan sevgini
o ipeksi saclarini
kah ela kah zeytin siyahi gözlerini kaybetmekten
korkuyor ve kaciyorum

asik oldugum dudaklarindan
sicak ellerinden
ölesiye sevdigini bildigim yüregimden
kahrederek kaciyorum

aksamdan kalma kabuslarimdan
gece yarisi soguk terler icerisinde uyanmaktan
ve en acisi
bir sabah uyandigimda seni yanimda bulamamaktan
korkuyor ve kaciyorum
kisacası askim
bu dünyada yasamisligin verdigi buruklukta
herseyden ama herseyden kacarken
elvada diyorum sana...